وقتی تلفن «خیلی چیز غریبی» بود/ سرگرمی فوق لاکچری قاجاریان!

130 سال پیش اگر یک ایرانی می خواست تلفن بزند باید درباری می بود؛ تا 100 سال پیش هم باید آدم مهمی می بود و تا 50 سال پیش باید جزو اعیان و ثروتمندان می بود! تلفن زدن در ایران روزگاری طولانی، - همین دیروز گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: تلفن در ایران وسیله ای جدید نیست؛ خیلی قدیمی تر از این حرف هاست.

ناصرالدین قاجار حدود 10 سال پس از اختراع تلفن توسط گراهام بل در قصرش با تلفن حرف زد و شگفت زده شد و در خاطراتش نوشت: تلفن یک قسم تلگرافی است که با دهن حرف می زنند و با گوش می شنوند.

این سفر که معین الملک [سفیر ایران در عثمانی] آمد، یک دستگاه آن را همراه پیشکش آورده است.

از اتاق شمس العماره تا این جا که باغ سپهسالار است، کشیده ایم.

یک صفحه تخته سوراخ سوراخی دارد که انسان به همان سوراخ ها حرف می زند و دو اسباب است که به گوش گذاشته می شوند.

از این جا با میرزامحمد ملیجک و آقامحمد نایب سرایدار صحبت شد.

مثل این است که در حضور حرف می زنند، بلکه هم می توان گفت بهتر در صحبت حضوری می توان حرف را شنید و فهمید.

ملیجک کوچک را خواستیم، با او هم حرف زدیم به عینه گویا ملیجک پیش ما است.

آقاعبدالله و.

حرف زدند.

خیلی چیز غریبی است و ما تا به حال این اسباب را ندیده بودیم.