«ترخینه» نخستین غذای نیمه آماده

در شهرهای مختلف ایران دو نوع ترخینه یکی ترخینه با دوغ(و کمی کره) و دیگری ترخینه با درصد گندم بیشتر، تهیه می شود که ترخینه ملایر، بیشتر از نوع ترخینه جامد است.

- ایسنا/همدان در شهرهای مختلف ایران دو نوع ترخینه یکی ترخینه با دوغ(و کمی کره) و دیگری ترخینه با درصد گندم بیشتر، تهیه می شود که ترخینه ملایر، بیشتر از نوع ترخینه جامد است.

تکه های خشک ترخینه را با افزودن حبوبات و سبزی خشک به عنوان آش آماده می کنند.

شاید ترخینه را بتوان به عنوان نخستین غذای نیمه آماده شناخت.

آش از غذاهای اصلی و رایج مردم قدیم بوده است، چنان که به طباخ، آشپز گویند.

نجف دریابندی در کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز در فرهنگ ایرانیان آش را به معنای مطلق غذا می داند که همه آن چیزهایی را که امروز پلو، کته و چلو می نامیم، دربرمی گرفته است.

در ادامه این کتاب آمده است: آش را گاهی شل درست می کردند و آن را آش شله یا با می نامیده اند، چنان که در ترکیب آش شله قلمکار و شوربا به جا مانده است.

دریابندی در این کتاب از تنوع آش های ایرانی خبر می دهد به طوریکه این تنوع، مانند خورشت ایرانی بی پایان است و هر آشپزی می تواند با ذوق شخصی، آش دلخواه خود را اختراع کند و ادامه می دهد: واقعیت این است که در جوامع بشری امر آشپزی فعلاً بر عهده نیمه بهتر بشریت، یعنی زنان قرار گرفته است اما