بهشت زیر پای مادران است اما دنیا زیر پای مادران شهدا/ از مادر شهید ژاپنی و زرتشتی تا مادری که شهدا به عیادتش آمدند

«در بهشت زهرا(س) می دیدم روی سنگ مزار درگذشتگان فقط نام پدرشان را نوشته اند.

بعد از شهادت محمد،به پدرش گفتم:هر انسان،فرزند یک پدر و یک مادر است.

- گروه جامعه خبرگزاری فارس- مریم شریفی؛ تصور کنید هفته ای یک بار درهای بهشت را به رویتان باز کنند و فرصت دیدار و هم صحبتی با بهشتیان نصیبتان شود.

چه می کنید؟ تصورش هم، مثل یک رویای دست نیافتنی، شیرین است.

من اما نه در خیال و رؤیا که در واقعیت، بارها و بارها قدم در بهشت گذاشتم و حس ناب و شیرین همنشینی با ساکنان باغ های مصفایش را با تمام وجود چشیدم.

آن روزها وقتی خانه های قدیمی در کوچه پسکوچه های محله های جنوبی شهر را دق الباب می کردم و آن سوی در، مادران شهدا با یک دنیا مهربانی برایم آغوش باز می کردند، من مهمان بهشت می شدم در همین دنیای گاه تکراری و ملال آور.

در آن 10 سال که هر بار، زانو به زانوی یک مادر شهید نشستم، دل به دلش دادم، شریک اشک ها و لبخندهایش شدم و با رخصتش، راوی قصه هایش از آن عزیزترین شدم، مسافر دائمی بهشت بودم.

و جایتان خالی بود وقتی مادر شهید با دست های پرمحبتش برایم چای قندپهلو می آورد، مُشت مُشت نقل و کشمش و انجیر توی جیبم می ریخت و دست روی شانه ام می گذاشت و آرام –جوری که فقط خودش و خودم بشنویم-، می گفت: چیزهایی را که امروز برایت گفتم، تا حالا به کسی نگفته بودم.