اوتیسم، غصه پر درد فرشتگان زمینی

اوتیسم، آسپرگر ، اختلال از هم پاشیدگی دوران کودکی، اختلال دوران رشد که به نوع دیگری تشخیص داده نشده است، چهار اختلالی هستند که در دسته بندی های جدید علمی همگی تحت عنوان اختلالات طیف اوتیسم شناخته و تشخیص داده می شوند و با همدیگر ادغام شده اند.

اختلالات طیف اوتیسم، انواع تشخیص هایی را دربر می گیرید که از لحاظ شدت علائم اختلال با یکدیگر متفاوت هستند و در سه سطح کلی نیازمند حمایت، نیازمند حمایت زیاد، نیازمند حمایت بسیار زیاد جای می گیرند.

مدیرکل بهزیستی استان قزوین اتیسم را یک اخلال عصبی-رشدی معرفی می کند که بخش های مختلف مغز را در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می کند و به عنوان یکی از انواع اختلالات دوران کودکی شناخته می شود.

علیرضا وارثی افزود: کودکان مبتلا به اوتیسم تمایلی به برقراری تماملات اجتماعی ندارند و این روحیه را می توان از سنین نوزادی با علائم مختلفی در این کودکان مشاهده کرد.

وی اظهار داشت: کودکان مبتلا به اوتیسم از دوران نوزادی کمتر به دیگران نگاه می کنند، علاقه ای به ارتباط چشمی با بقیه افراد ندارد، کمتر صداهای مخصوص کودکان را از خود بروز می دهند، به نام خود واکنش نشان نمی دهند و از برقراری ارتباط کلامی طفره می روند و درنهایت بازی های اجتماعی را تنهایی انجام می دهند.