درنگی در مداحی های حافظ / مدح های حافظ نمونه ای از رندی است

سیصد و سی وچهارمین نشسست تخصصی مرکز حافظ شناسی-کرسی پژوهشی حافظ، به سخنرانی دکتر ایرج شهبازی، عضوهیأت علمی بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران اختصاص یافت.

- به گزارش خبرگزاری مهر ، در این نشست که برخط و با حضور جمعی از ادب دوستان، به ویژه دوستداران حافظ و حافظ پژوهان برگزار شد، شهبازی با طرح این مقدمه که: یکی از مسائل اندیشه سوز مطرح برای علاقه مندان حافظ این است که چرا او شاهان و وزیرانشان را مدح کرده است؛ سخن خود را آغاز کرد و گفت: این پرسش برای برخی ایجاد شده که آیا حافظ از قماش شاعران درباری بوده که هنر خود را صرف ستایش شاهان کرده است.

این حافظ پژوه با اشاره به اینکه در زمانه ما برخی روشنفکران و مصلحان اجتماعی، بر حافظ می تازند که چرا او به مدح روی آورده است، به تبیین این مسأله پرداخت و گفت: مرور دیوان حافظ نشان می دهد که او انسان آزادی است که سرش به دنیا و عقبی فرو نمی آید و البته مدح هایی نیز در دیوانش دیده می شود، پس باید دید که چطور می توان این دو بخش از وجود او را با یکدیگر جمع کرد؟ وی با تاکید بر اینکه برخی، مدح های حافظ را نمونه ای از رندی او می دانند، توضیح داد: رندی که می تواند مصلحت اندیش باشد و کرنش کند و در عین حال آزاد باشد و… اما اگر مفهوم رند را در دیوان او بررسی کنیم درمی یابیم که رند در دیوان او مطلقاً اهل