کزازی؛ فردوسی بی ردا و دستار!

کزازی برای همه شیفتگان زبان پارسی یک موهبت است و با واژه هایی که می سازد به زایایی و پویایی زبان کمک شایانی می کند.

از این رو گزاف نیست اگر او را فردوسی بی ردا و دستار بخوانیم.

- کزازی برای همه شیفتگان زبان پارسی یک موهبت است و با واژه هایی که می سازد به زایایی و پویایی زبان کمک شایانی می کند.

از این رو گزاف نیست اگر او را فردوسی بی ردا و دستار بخوانیم.

فردوسی ای که این بار نه از شرق و خراسان که از غرب و کرمانشاه سر برآورده و به زبان پهلوانان کُرد سخن می گوید و حسی از غرور و افتخار به آدمی دست می دهد.

به گزارش ایسنا، در یادداشتی در عصر ایران نوشته مهرداد خدیر آمده است: چهارمین بخش از سلسله نوشتارهای پراکنده جرعه ای از اقیانوس فرهنگ و ادبیات ایران را به بهانه زادروز دکتر میرجلال الدین کزازی به این نویسنده و سخن سنج و پارسی گوی ایرانی اختصاص می دهم که همت خود را صرف پارسی گویی ناب و نه آمیخته با واژه های دیگر کرده است.

او نه تنها از به کارگیری واژه های فرنگی در گفتار و نوشتار می پرهیزد که همین حساسیت را در قبال دیگر کلمات وارد شده به زبان پارسی به خرج می دهد و آوازه او بیش از نویسندگی، ترجمه، شعر و پژوهش به همین سبب است.

من البته خود شماری و نه همه کلمات عربی رایج در زبان فارسی را فارسی یا فارسی شده می دانم مثل داماد و عروسی که اگر چه