مردی که «خبرنگاری ادبی جنگ» را زنده نگه داشت

تمام روز در حوزه هنری، مشغول پژوهش و جمع آوری اطلاعات و تدوین کتاب بود.

اما عصر هر روز که پا به تحریریه می گذاشت، پُر از انرژی و لبخند بود.

گویا روزش، - دوباره آغاز شده است خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ؛ مریم اسدی جعفری اول: مرور خاطرات سلام و درود بر شما .

به شدت سپاسگزار .

کماکان در خدمت شما هستم .

وقتی ایمیل ها و پیام های ارسال شده از احد گودرزیانی را مرور می کنم، حول همین جملات کوتاه و امیدبخش می چرخد.

از این پس کارم می شود، مرور همین پیام ها.

هیچ گاه دوست ندارم، صفت مرحوم یا زنده یاد را پیش از نامش بگذارم.

شماره اش را پاک نخواهم کرد… حتی پیام هایش را… پیام هایی که از آن جمعه، دیگر دیده نشدند.

یلدای بی احد… مگر می شود از این به بعد، یلدا بیاید و به یاد احد نیفتم!.

هر روز، صفحه گوشی را نگاه می کنم.

آخرین پیامم، تیک آبی نخورده.

صبح پنج شنبه، دلشوره گرفتم.

زنگ زدم.

چند ساعت بعد، پیامک داد.

تشکر کرد و نوشت: ممنون از احوالپرسی شما .

مثل همیشه کوتاه…بیمارستان بود و خبر نداشتم.

رییس صدایش می کردیم… نه تنها عاشق خانواده اش بود، بلکه حرفه و رفقایش را هم دوست داشت و بدون هیچ چشمداشت، برایشان انرژی می گذاشت.

گرچه سالیانِ سال، تجربه روزنامه نگاری داشت و با کمان قد کشیده بود، اما با راه اندازی سرویس انقلاب و دفاع مقدس خبرگزاری کتاب (ایبنا) د