دمشقیه، یادگار فراموش شده تبریز دوره ایلخانی و آل جلایر

وجه تسمیه نام محله دمشقیه به احداث عمارتی به همین نام مربوط می شود که به دست بغداد خاتون زوجه سلطان ابوسعید بهادر، آخرین ایلخان قدرتمند مغولان در ایران و دختر امیرچوپان، - به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، دمشقیه از محلات قدیمی شهر تبریز است که در زبان محاوره مردم تبریز گوموش قیه خوانده می شود، این محله از شرق به خیابان جدیدالاحداث شهید حسن رضا نژاد و مقبره شاه حسین ولی، از جنوب به کوچه قره باغی ها، از شمال به بلوار علامه طباطبایی (چای کنار) و از غرب به انتهای کوچه ای محدود است که به دالان میرزا رضا مشهور بوده است.

وجه تسمیه نام محله دمشقیه به احداث عمارتی به همین نام مربوط می شود که به دست بغداد خاتون زوجه سلطان ابوسعید بهادر، آخرین ایلخان قدرتمند مغولان در ایران و دختر امیرچوپان، امیرالامرای لشکر او ساخته شده، او این عمارت را به یادبود برادر مقتولش دمشق خواجه احداث کرده بود و بعدها به مدفن سلاطین آل جلایر تبدیل شد و اکنون جز نام دمشقیه هیچ اثری از این عمارت در تبریز برجای نمانده است.

حافظ حسین کربلایی صاحب تذکره روضات الجنان و جنات الجنان در روضه پنجم این کتاب در جایی که به توصیف مرقد و مزار عارف نامدار شاه حسین سرپلی در محله پل سنگی تبریز پرداخته است، می نویسد: همچنین قریب به تکیه شاه حسین عمارتی است مشهور به دمشق�