عصرکرونا؛ غیبت آدم مشهورها و لایوهای رحیم شهریاری

با مردم بودن خیلی سخت نیست.

کمی خلاقیت می خواهد و اندکی همت.

خیلی از آدم مشهورهای ایران که در کلام خود را نوکر مردم می دانند در این عصر کرونا، - چه خواننده ها که می توانستند در این شب ها در کنج خانه شان یک سالن کنسرت راه بیندازند و بدون دریافت پول، برای مردم بخوانند و دل هواداران شان را شاد کنند.

الان که کروناست، در زمان غیر کرونا هم خیلی از جوانان این سرزمین پول کنسرت را ندارند، چه خوب می شد که در شب های کرونایی ایران، صدا قشنگ ها اینستاگرام را می ترکاندند و هر شب شاهد کنسرت زده یک خواننده بدون دریافت هزینه ای بودیم.

بازیگران سینما و تلویزیون هم می توانستند تک گویی یا مونولوگ کنند.

چه اثرهای درخشان در این ژانر نوع وجود دارد، که به راحتی می شود در شبکه های اجتماعی آن را اجرا کرد.

چقدر خوب می شد عزیزان دلی که دستی در خنداندن مردم دارند، در این وضعیت غمناک کرونا، در صفحات اجتماعی شان جک می گفتند، استندآپ کمدی اجرا می کردند و هزار کار دیگر تا حداقل دلی شاد شود.

چه اشکالی دارد تا پایان عصر کرونا، مشاغل مردم را در صفحه های اجتماعی شان تبلیغ کنند بدون اینکه از آنها هزینه دریافت کنند.

چه اشکالی دارد، ورزشکارها در خانه زمان ورزش بگذارند و از مردم و طرفدارهای شان بخواهند با آنها ورزش کنند.