آینده پژوهی و مدیریت استراتژیک

هر دو دانش بین رشته ای هستند و از دانش های متعدد بشری مانند اقتصاد، روانشناسی و .

استفاده می کنند.

هر دو به شهود (تجربه و دانش انباشت شده و فراموش شده) و خرد جمعی و خبرویت کارشناسی استفاده می کنند.

البته نقاط تشابه محدود به این هشت مورد نیست.

اما هفت تفاوت اصلی دارند: خروجی اصلی مدیریت استراتژیک، تصمیمات و اقدامات استراتژیک است که منجر به تغییرات استراتژیک خواهد شد اما خروجی اصلی آینده پروهی، بینش (Insight) و دانش (Knowledge) در مورد آینده های محتمل، ممکن، مرجح و مطلوب است.

مدیریت استراتژیک، بخشی دارد که به پیدایش و جوشش استراتژی ها می پردازد اما بعد از خلق استراتژی نمی تواند پایان بیاید و عملا بدون دو بخش دیگر یعنی جاری سازی استراتژی و کنترل و پایش استراتژی بی معنا و ابتر است اما آینده پژوهی می تواند فقط بعد از بخش طراحی/خلق پایان پذیرد و کارش با خلق آینده های مطلوب، مرجح و یا ممکن به پایان برسد.

خروجی اصلی مدیریت استراتژیک از نوع تجویزی است اما خروجی های آینده پژوهی هم می تواند از نوع تجویزی باشد و هم از نوع توصیفی و تحلیلی و اکتشافی.

خانه اصلی مدیریت استراتژیک سازمان است اما می تواند در عرصه های دیگر مانند صنعت و کشور هم بکار گرفته شود.