ترِند، تابو و آبرو!

شاید اگر شبکه های اجتماعی و چیزی به نام «تِرند» شدن یک خبر نبود، خودکشی های اخیر هم مثل تمام نمونه های پیشین در هاله ای از ظن و گمان و تابوهای فرهنگی گم و فراموش می شد.

- ایسنا/بوشهر شاید اگر شبکه های اجتماعی و چیزی به نام تِرند شدن یک خبر نبود، خودکشی های اخیر هم مثل تمام نمونه های پیشین در هاله ای از ظن و گمان و تابوهای فرهنگی گم و فراموش می شد.

خودکشی برای جامعه سنتی ما نه تنها جنایتی در حق بازماندگان، بلکه به مثابه ی تابویی، ذیل آبروی خانواده تلقی می شود.

همین میل به آبروداری سبب شده که مراجعه به روان درمانگر به انگ هایی مثل روانی بودن ختم شود و بحران های روحی و روانی روزی به فاجعه ای در ابعاد خودکشی منجر شود.

به گزارش ایسنا، موانع اجتماعی که در مسیر زندگی خیلی از ما قرار دارد یا بحران های مالی و حتی مشکلات یکی از اعضای خانواده در کنار دلایل روانی و نبود عزت نفس می تواند از دلایل خودکشی باشد.

شاید سخت ترین کار دنیا پایان دادن به زندگی خود باشد، به همین دلیل بررسی انگیزه های کسانی که به چنین عملی دست می زنند نیز گاها شدنی نیست.

انبوه روایت ها و نقل قول ها در زمان شوک اولیه، نشانگر اهمیت و حساسیت این مسئله است؛ فرآیندی که در نهایت به یک ابراز تأسف ختم می شود و در نتیجه یافتن ریشه های روانی و دلایل شخصی فرد فراموش می شود.