«بگذارید زنگ آزادی به صدا درآید»

بیش از 60 سال پیش تفاوت میان سیاه و سفید در آمریکا، از زمین تا آسمان بود.

مدرسه ها جدا، آبخوری ها جدا، کسی اجازه ورود به پارک سفیدپوستان را نداشت و صندلی اتوبوس ها برای سفیدپوست ها از پیش رزرو شده بود.

- بیش از 60 سال پیش تفاوت میان سیاه و سفید در آمریکا، از زمین تا آسمان بود.

مدرسه ها جدا، آبخوری ها جدا، کسی اجازه ورود به پارک سفیدپوستان را نداشت و صندلی اتوبوس ها برای سفیدپوست ها از پیش رزرو شده بود.

چه کسی فکرش را می کرد سیاه پوست هایی که زمانی حق سوار شدن از درِ جلوی اتوبوس را هم نداشتند، به مسند ریاست جمهوری برسند؟ اگرچه این تنها بخشی از رویای مردی بود که برای رسیدن به برابری انسان ها بلندقامت ایستاد و با گردنی برافراشته از رویایش سخن گفت: ما همه با هم برابریم .

شعله اعتراض برابری انسانیت در آمریکا، روز اول دسامبر سال 1955 برافروخته شد.

داستان از این قرار بود که زنی سیاه پوست به نام رزا پارکس (Rosa Parks) وقتی که از محل کارش بازمی گشت، روی یکی از صندلی های خالی نشست.

چند ایستگاه بعد، مردی سفیدپوست وارد اتوبوس شد و مجبور بود که بایستد.

راننده بلافاصله متوجه شد و خطاب به سیاه پوست هایی که نشسته بودند، دستور داد یکی از صندلی ها را خالی کنند.