مدایح نبوی در مثنوی معنوی

حبّ مولانا نسبت به پیامبر غیرقابل انکار است و شیوه ای که آن شاعر عارف برای پرداختن به امتیازات رسول اسلام پیشه کرده، سراسر درس.

- ایسنا/اصفهان حبّ مولانا نسبت به پیامبر غیرقابل انکار است و شیوه ای که آن شاعر عارف برای پرداختن به امتیازات رسول اسلام پیشه کرده، سراسر درس.

در یکی از روایت های مربوط به دیدار شمس و مولانا؛ دیداری که سرنوشت ادبیات و عرفان ایران را تغییر می دهد و ابعادی فرازمانی و فرامرزی پیدا می کند، آمده است که روزی مولانا سوار بر استری از بازار عبور می کرده که شمس، افسار استر را می گیرد و می گوید: سؤالی دارم .

مولانا می گوید: بپرس و شمس می پرسد: مقام پیامبر بالاتر است یا بایزید؟ مولانا جواب می دهد: بایزید اگر سلطان شد به واسطه این بود که تاج پیروی از پیامبر بر سرنهاده بود و شمس در ادامه می پرسد: پس چرا پیامبر گفت: ما عرفناک حق معرفتک اما بایزید گفت: سبحانی ما اعظم شأنی؟ با شنیدن این سخن، هوش از سر مولانا می رود و وقتی که برمی گردد پاسخ می دهد: چون پیامبر، ظرفیتی عظیم داشت اما ظرف ظرفیت بایزید کوچک بود و به محض دریافت کوچک ترین تجلی پر شد.

این بار، هوش از سر شمس می رود و این مقدمه ای می شود برای شیفتگی این دو شخصیت بر یکدیگر.