فریدون مشیری: برای شجریان بی اندازه دلواپسم

«باید اعتراف کنم که دو سه سالی است برای شجریان بی اندازه دلواپس هستم .

اما من، کی دیگر دستم به دامان او می رسد که بر قله شهرت ایستاده است؟» - باید اعتراف کنم که دو سه سالی است برای شجریان بی اندازه دلواپس هستم .

اما من، کی دیگر دستم به دامان او می رسد که بر قله شهرت ایستاده است؟ به گزارش ایسنا، اعتماد در شماره امروز خود، متنی منتشرنشده به قلم مرحوم فریدون مشیری - شاعر پرآوازه معاصر - درباره محمدرضا شجریان را منتشر کرده است که آن را در ادامه می خوانید: یکی از سال های دهه (50 - 1340) روزی در اداره رادیو، دوست شاعرم، هوشنگ ابتهاج (هـ.

ا.

سایه) که سرپرست واحد تولید موسیقی بود، گفت: امروز بدیع زاده (خواننده معروف قدیمی) سرزده وارد اتاق شد و با شگفتی و حیرت گفت: در اتاق شورای موسیقی جوانی آمده، آواز می خواند، صدایش از اینجا تا اینجای پیانوست و با دستش فاصله ای را حدود سه چهار اکتاو نشان داد .

ما همه تعجب کردیم و منتظر ماندیم.

چندی بعد جسته و گریخته خبرهایی درباره پخش آواز این خواننده جوان می شنیدیم و مشتاق دیدارش بودیم.

می گفتند نامش سیاوش بیدکانی است.

بالاخره روزی توفیق دیدارش در واحد تولید موسیقی دست داد و دیدیم هنرمندی است که از خراسان برخاسته تا آفاق آواز این سرزمین را چون خورشید خاوری گرم و روشن کند.