تفاوت اختلال اُتیسم و بیش فعالی؛ علائم، تشخیص و راه های بهبود

اختلالات عصب تحولی، گروهی از اختلال ها است که در دوره اول رشد کودک نشانه های خود را نشان می دهد.

- تفاوت اختلال اُتیسم و بیش فعالی؛ علائم، تشخیص و راه های بهبود اختلالات عصب تحولی، گروهی از اختلال ها است که در دوره اول رشد کودک نشانه های خود را نشان می دهد.

به گزارش ایسنا، بنابراعلام ایده های کوچک نوین، راه تشخیص این اختلال ها، عملکرد کودک و تغییرات در رشد او است.

اختلال اتیسم و بیش فعالی دو اختلال شایع عصب تحولی هستند.

اختلال طیف اُتیسم آثار پایداری در ارتباطات و تعاملات اجتماعی کودک می گذارد.

الگوهای رفتاری یک کودک با این اختلال، علائق و فعالیت های او تکراری است.

این در حالی است که اختلال نقص توجه یا بیش فعالی، مشکل در توجه، سازماندهی، سطوح فعالیت و کنترل تنش است.

کودک بیش فعال نمی تواند تمرکز کند و با آرامش یک جا بنشینند.

بیش فعالی؛ کودکِ فراموش کارِ پرهیجان کودک بیش فعال، فراموش کار به نظر می رسد و به راحتی حواسش پرت می شود.

به نظر می رسد گوش نمی کند و دستورالعمل ها را دنبال نمی کند.

زود کج خلق می شود و نمی تواند از پس تنش های محیط بربیاید.

برای کودک بیش فعال سخت است که تکالیفش را انجام دهد و روی یک کار خاص تمرکز کند.