چادرنشین هایی که کسی زیر بارشان نمی رود

اگر گذری در سطح شهر کرمان داشته و از کنار بیمارستان های این شهر بگذرید با پدیده چادرنشینی همراهان بیمار مواجه خواهید شد.

صدایی بریده بریده با لهجه زیبای بلوچی صدایم کرد برگشتم مردی میانسال با لباس‌های بلوچی، گفت: از کدام مسیر می‌توانم خودم را سریعتر به بیمارستان شفا برسانم، یک نگاه به خورشید سوزان انداختم و یک نگاه به صورت سرخ شده آن مرد و با تعجب پرسیدم پیاده می‌خواهید این مسیر طولانی را بروید!! مرد سرش را پایین انداخت و گفت: از ایرانشهر آمده‌ام دخترم سرطان دارد و در بیمارستان افضلی‌پور بستری است اکنون او را به بیمارستان شفا برای گرفتن عکس برده‌اند می‌خواهم سریع خودم را به او برسانم گفتم شما الان این همه راهی که آمده‌اید (در خیابان ابوذر بودیم) چند برابر این مسیری که آمده‌اید باید هنوز راه بروید.

این قصه نیست واقعیتی تلخ که همراهان بیمار با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، اگر از کنار بیمارستان‌های شفا، افضلی‌پور و شهید باهنر شهر کرمان گذر کرده‌اید چادرهای مسافرتی می‌بینید که همراهان بیماران، در سوز سرمای زمستان یا آفتاب سوزان تابستان (اقلیم کرمان گرم و خشک و سرما و گرمای آن سوزنده است) در پیاده راه یا پارکینگ های مجاور این بیمارستان ها پهن کرده اند.