تعزیه مردم قرن 13 در مصیبت امام حسین (ع) (+عکس)

جعفر شهری در جلد دوم کتاب طهران قدیم به رسم الخط خود به توضیح چگونگی برگزاری دو تعزیه در تهران قدیم قرن 13 پرداخته است.

- تعزیه را در معنای متعارفش، نمایشی می‌دانند که در آن واقعه کربلا به دست افرادی که هر یک نقشی از شخصیت‌های اصلی را بر دوش دارند، نشان داده می‌شود، نمایشی مذهبی و سنتی که بیشتر درباره‌ کشته‌شدن امام حسین (ع) و مصائب اهل بیت است.

به گزارش ایسنا، هنر نمایش یا تئاتر در ایران بعد از اسلام به علت منع مذهبی و مخالفت افکار عمومی جامعه دینی ایران با بسیاری از امور ذوقی و هنری تا اواخر قرن چهارم هجری به کلی منسوخ و متروک بود.

برای اولین بار معذالدوله دیلمی (احمد پسر بویه) شاهنشاه دیلمی ایران (356-334 قمری) پس از تسلط بر بغداد، مرکز خلافت عباسی با وجود احساسات مذهبی خلیفه و فقهای اهل سنت، دستور داد تا در آن شهر مجالس تعزیه سیدالشهدا در دهه اول محرم برپا شود، بازارها بسته شد و مردم به علامت عزا لباس سیاه پوشیدند و از آن به بعد بود که این مراسم در اغلب شهرستان‌های ایران به خصوص در ساحلِ دریای خزر و در آذربایجان معمول شد.

(شمیم، علی‌اصغر.

تاریخ تحولات دوره قاجاریه، مهارت، تهران،1375.

صص414-413) حضرت عباس که برای رقیه آب می خواهد با شمر گفت‌وگو می‌کند جعفر شهری در جلد دوم کتاب طهران قدیم به رسم‌الخط خود به توض