تعزیه مردم قرن 13 در مصیبت امام حسین (ع) + تصویر

تعزیه را در معنای متعارفش، نمایشی می دانند که در آن واقعه کربلا به دست افرادی که هر یک نقشی از شخصیت های اصلی را بر دوش دارند، نشان داده می شود، - تصاویر این گزارش از جلد دوم کتاب "طهران قدیم" جعفر شهری برداشت شده است - حضرت عباس که برای رقیه آب می خواهد با شمر گفت وگو می کند تعزیه را در معنای متعارفش، نمایشی می دانند که در آن واقعه کربلا به دست افرادی که هر یک نقشی از شخصیت های اصلی را بر دوش دارند، نشان داده می شود، نمایشی مذهبی و سنتی که بیشتر درباره کشته شدن امام حسین (ع) و مصائب اهل بیت است.

به گزارش ایسنا، هنر نمایش یا تئاتر در ایران بعد از اسلام به علت منع مذهبی و مخالفت افکار عمومی جامعه دینی ایران با بسیاری از امور ذوقی و هنری تا اواخر قرن چهارم هجری به کلی منسوخ و متروک بود.

برای اولین بار معذالدوله دیلمی (احمد پسر بویه) شاهنشاه دیلمی ایران (356-334 قمری) پس از تسلط بر بغداد، مرکز خلافت عباسی با وجود احساسات مذهبی خلیفه و فقهای اهل سنت، دستور داد تا در آن شهر مجالس تعزیه سیدالشهدا در دهه اول محرم برپا شود، بازارها بسته شد و مردم به علامت عزا لباس سیاه پوشیدند و از آن به بعد بود که این مراسم در اغلب شهرستان های ایران به خصوص در ساحلِ دریای خزر و در آذربایجان معمول شد.