دلتنگی امام نسبت به همسرشان و دلیل عدم ابراز مستقیم آن

در نامه ای که امام خمینی در پنجم شهریور ماه سال 51 خطاب به همسرشان که برای بازدید از خانواده به ایران آمده بودند، نوشتند، نکته های ریزی آمده است که علاوه بر شیرینی کلام، - " بسمه تعالی 17 رجب 92 مخدره محترمه عزیزه مرقوم اول شما وقتی عازم کربلا بودم رسید.

مرقوم دوم امروز واصل شد.

دیشب از ‎ ‎ کربلا مراجعت نمودیم.

من و مصطفی رفتیم.

صغری (2)‎ مریض بود، دیگران نیامدند.

‎ ‎ حالا خوب شده است لکن بسیار ضعف دارد.

دیگران همه بحمدالله سلامت هستیم.

شما که رفتید هوا گرم شد؛ یک شب هم پایین آمدم ولی عجالتاً بد نیست و راحت ‎ ‎ هستیم.

مصطفی برای اول ماه آمدند و حالشان خوب است.

قبل از نامه شما، نامه ای از ‎ ‎ فریده (3)جان آمد و جواب دادم، ان شاءالله رسیده است.

از قِبَل شماها همگی در کربلا و ‎ ‎ نجف زیارت می کنم و به همه دعا می کنم.

خداوند تعالی همه را سالم و سعید قرار دهد.

‎ ‎ مصطفی شبها مرتباً اینجاست و روزها گاهی حسین می آید؛ امروز حسین و مریم (4)آمدند.

دیشب هم همگی اینجا بودند، چون از کربلا آمده بودیم.

جای شما خالی است.

اقلیما ()اقلیم می گوید: امانتیها را که به وسیله پسر ‎ ‎ آقای حاج شیخ عبدالعلی (7)فرستادم، دخترم نوشته نرسیده است.