فراغت کودکان، اشتغال والدین

زمان گذاشتن یعنی کیفیت حضور را بالا بردن تا جایی که کاستی روزانه رفع شود.

اما واقعاً نباید همه مسئولیت ها را هم به گردن والدین انداخت تا زیر بار وظایف سنگین شان فرسوده شوند.

- به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: اوقات فراغت امسال دانش آموزان بیش از آن چه تصور می شد طولانی شد.

حالا خانواده ها مانده اند با فرزندانشان چه کنند و اگر این روال ادامه پیدا کند، چطور تبعات آن را مدیریت کنند؟ لیلا می گوید: بچه ها از مدرسه دور شده اند و کاملاً قید آموزش را زده اند.

از آن طرف یکسره نشسته اند و سرشان توی گوشی و تبلت است.

می ترسم زخم بستر بگیرند.

انرژی شان هم تخلیه نمی شود و مثل قبل نمی توانند بروند بیرون سرگرم شوند.

مادر سوگل یک کودک اول ابتدایی دارد که خیلی زود با بقیه بچه ها خانه نشین شده و انگار نه انگار که اصلاً مدرسه ای رفته باشد: شش ماه است که بچه ها خانه هستند و مثل قبل نه می توانند بروند بیرون نه مهمانی، نه مسافرت.

دخترم آن قدر حساس شده که با کوچک ترین حرفی از کوره درمی رود.

دکتر مینا نظری کمال، مدرس و پژوهشگر روانشناسی بحران می گوید: در مورد تعامل با بچه ها فوت کوزه گری توجه به این نکته است که هر موقعیتی را می توان یک بازی در نظر گرفت.