فضول های دوست داشتنی روزتان مبارک!

کنجکاوند؛ نه از روی فضولی، بلکه مشتاقند به دانستن.

همیشه دوست دارند مطلب جدیدی برای گفتن داشته باشند.

اغلب خوش صحبت و پرگو هستند و لازمه کارشان هم همین است.

- در عوض خوب گوش دادن را هم بلدند تا یک کلمه از حرف هایتان را هم جا نیاندازند.

کمی قبل تر، سرشان دائم در دفتر و روزنامه بود.

یک خودکار آبی معمولی همیشه در جیب کت یا زیپ دم دستی کیفشان پیدا می شد.

کاغذ همیشه تنها یاورشان بود.

حالا اما سرشان در گوشی و لپ تاپ است.

حالا اغلب به جای خودکار با دکمه های کیبورد می نویسند.

معمولا با اشخاص مهم و سرشناسی حشر و نشر دارند اما خودشان معمولی اند، از جنس مردم.

دغدغه اصلی شان آدم های معمولی است و برای این دغدغه صبح و شب به دنبال آدم های غیرمعمولی می دوند.

خبرنگارها را می گویم .

پرمشغله های کم توقع! مطالبه گران بی مطالبه! پرسشگران طرد شونده! حق خواهان بی حق و حقوق! صدها سختی و تناقض در راه خبرنگاری و خبرنگاران قرار دارد اما باز هم عشق به مردم، عشق به پرسشگری و البته عشق به قلم و کاغذ، خبرنگاران را وادار به ادامه راه می کند.

اما با تمام این بی ادعایی، خبرنگارها هم در تقویم روزی دارند برای خودشان و به نام خودشان به تاریخ 17 مرداد.

هفدهم مرداد سال 1377 بود که محمود صارمی ـ خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی ـ به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در �