گذر از سرگشتگی «هامون» به ایمان «ابراهیم» 

«خدایا! خدایا! یه معجزه برام بفرست، حالا نه مثل اونی که برای ابراهیم فرستادی.

یه حرکت کوچیک، یه چرخش، یه این طرفی، یه اون طرفی.

» و ما، یک نسل، - خدایا! خدایا! یه معجزه برام بفرست، حالا نه مثل اونی که برای ابراهیم فرستادی.

یه حرکت کوچیک، یه چرخش، یه این طرفی، یه اون طرفی.

و ما، یک نسل، توجهمان به ابراهیم، اسطوره ایمان و یقین، با حمید هامون جلب شد.

عید قربان برای بسیاری از ما اهل سینما و هنر، یادآور فیلم هامون است.

فیلمی که در سینمای ما گویی اثری نظرکرده است که بعد از این همه سال این چنین در زندگی ما جاری است.

حمید هامون، این مرد سرگشته ای که دلمشغولی اش عشق و معنویت بود، این مردی که ابراهیم در آتش را به عشقش پیشکش می کرد، این مرد روشنفکر که دچار ترس و لرز بود، ما را به سرمنزل ایمانی رساند که ابراهیم اسطوره اش بود.

برای ما که با حمید هامون از سرخوشی و رهایی کودکی به دنیای پر از پرسش و طغیان نوجوانی پای گذاشتیم، عید قربان که عید ایمان، که عید بزرگداشت انسان است، همیشه رنگی از هامون دارد.

و چه بسیار روزهایی که در پیچ و خم زندگی گم شده ایم و یاد کرده ایم از حمید هامون ، آن زمان که با آن پیکان لکنته، در پیچ و خم جاده، پریشان و حیران می راند و همین جملات را می گوید: خدایا برام یه معجزه بفرست.