پزشک احمدی و قتل فرخی یزدی

سرودن شعری در اردیبهشت 1318 اما صبر رضا شاه را لبریز کرد.

آن روزها که دربار سرمست از وصلت ولیعهد با شاهدخت مصری بود و خبر به گوش زندانیان رسیده بود که به این مناسبت قرار بر عفو عده ای از زندانیان است، - فرخی شعری سرود که باعث شد بیش از گذشته مغضوب شاه شود.

به فاصله پنج ماه از سرودن این شعر، به دستور رضاشاه، پزشک احمدی به بالین فرخی آمد و با تزریق آمپول هوا شاعر لب دوخته را برای همیشه خاموش کرد.

به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: بیست وپنجمین روز از پاییز 1318، شاعر آزادی روی تخت افتاده.

یک پایش از تخت آویزان است.

چشمان خالی اش به سقف اتاق حمام در زندان قصر دوخته شده، نفسی نیست.

پزشک زندان می گوید دلیل مرگ ابتلا به مالاریاست اما شواهد از رد پای پزشک احمدی، قاتل آن سال های زندان قصر خبر می دهند.

کسی که قتل سردار اسعد و تیمورتاش را در کارنامه دارد، حالا نام فرخی را هم به لیست بلندبالای مقتولان خود اضافه کرده است.

پیکر شاعر - شاید - به مسگرآباد برده می شود و در محلی نامعلوم به خاک سپرده می شود.

از روزی که توانست کلمات کنار هم ردیف شده روی کاغذ را بخواند، مِهر شعر و شاعری نشست به جانش.

مشروطه خواهی که با این مهر همنشین شد شاعری پا به عرصه گذاشت که تا آخرین روزهای عمر ذره ای از آزادی خواهی و وطن دوستی دور نشد.