سفر به «سفیدسنگان» محل زندگی، قتل و دفن رومینا

«کاش می توانستم ‏بروم شهر و راحت شوم.

الان همین که شما دارید با من حرف می زنید، مطمئنم همسایه ها دارند از ‏پنجره ما را می پایند.

اینجا حرف مردم، - کاش می توانستم ‏بروم شهر و راحت شوم.

الان همین که شما دارید با من حرف می زنید، مطمئنم همسایه ها دارند از ‏پنجره ما را می پایند.

اینجا حرف مردم، زنان را می کشد.

رومینا را هم همین حرف ها کشت.

به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: دخترها طوفان را به چشم دیده بودند؛ ابرهای سیاه و سفید را که سر به ‏سر هم داده و آسمان را صدای غرش برداشته بود.

باد مثل قاصدی از میان ابرها آمده بود پایین و خاک ‏را بلند کرده بود.

درخت ها بی قرار روز عزا، سرها را به هم نزدیک می کردند و دریای شمال، ‏خوابیده زیر پای قبرستان، موج روی موج می انداخت.

لباس سیاه زنان را همین باد و خاک به هم ‏پیچانده و مویه شان را به آسمان برگردانده بود.

دخترها غبار آن چاله سیاه را دیده بودند که بلند می شود.

‏‏ خاک قبولش نمی کرد.

مرگ اما راه خودش را می رفت، کار خودش را می کرد.

طوفان چند دقیقه ‏ای، چون هاتفی بدخبر، با پُر شدن چاله، با تمام شدن دفن تن نحیف دختربچه زیر خاک نمدار روستای ‏سفیدسنگان، راهش را کشید و رفت و صدای مادر و خاله ها و دخترخاله ها در بهشت فاطمیه پیچید.