عشق در روزگار کرونا

عشق همیشه راهش را پیدا میکند حتی اگر در دوران کرونا با تمام دوری هایش به سر ببریم.

- _ علی گلستانی فرزین: با شیوع کرونا عاشقی هایمان هم رنگ و بوی دیگری گرفته تا جایی که لایوهای اینستاگرام محل آشنایی و ادارات پست کبوتر نامه رسان عاشق ها شده اند.

هر وقت اسم عشق می آید ناخود آگاه ذهنمان به سمت لیلی، مجنون و شیرین، فرهاد می رود.

فرهادی که سمبل عاشقی شد و کوه بیستون هم از آتش عشقش در امان نبود.

عشق از بین نمی رود و مختص به زمان یا دوره ای خاص نیست.

شاید قانون نانوشته ای است که عشق از نسلی به نسل دیگر و از سینه ای به سینه ی دیگر انتقال پیدا می کند.

و انگار جهان نا آرام ما انسان ها بدون این مهر و عاشقی ها آرام نمی گیرد.

هنوز قصه ی پدربزرگ ها و مادربزرگ هایمان به یادمان است؛ وقتی عاشقانه های بی بی عطر دستمال یزدی جیبی آقاجون را داشت و عاشقی های پدربزرگ خیره شدن به چشمان بی بی و دوستت دارم هایی که از چشم هایش می خواند.

اما از انعکاس نور صفحه گوشی هایی که به صورتمان می خورد نه می شود گرمای نگاه را حس کرد نه می توان هرم عشق را مثل زمان بی بی و آقاجون لمس کن.

تقریباً سه ماهی می شود که تمام دلخوشیمان نوتیفیکشن های بالای صفحه گوشی شده است.

از اوایل اسفند که با نعمتی به اسم ویروس کرونا آشنا شدیم که باعث دوری تن ها از هم شد و قلب ها برای دور نشدن از هم ت