روزهای آخر ناپلئون

او 5 سال در سنت هلن ماند و دو سال آخر تقریبا همیشه بیمار و رنجور بود.

وخامت زخم معده و تداوم اسهال و خرابی دندان ها، رمقی برایش باقی نمی گذاشت و بعدها معلوم شد که به سرطان معده هم مبتلا بود.

- او 5 سال در سنت هلن ماند و دو سال آخر تقریبا همیشه بیمار و رنجور بود.

وخامت زخم معده و تداوم اسهال و خرابی دندان ها، رمقی برایش باقی نمی گذاشت و بعدها معلوم شد که به سرطان معده هم مبتلا بود.

از پزشکانی که معاینه اش می کردند، کاری ساخته نبود.

با شروع ماه مه 1821 درد معده اش شدت گرفت و روده اش خونریزی کرد.

زمین گیر شد و مرگ کنار تختش نشست.

پنجم مه همچنان که زیر لب می گفت: در رأس ارتش از دنیا رفت.

به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: سنت هلن جزیره کوچکی بود و سکونت اجباری در آن برای ناپلئون بناپارت که از قاره ای به قاره دیگری لشکر می کشید، وهن و خفت تلقی می شد.

او آنجا اسیر انگلیسی ها بود و آنها به جای این که او را در زندان به بند بکشند به جزیره ای چنین دورافتاده و پرت از عالم و آدم فرستادند.

نزدیکانش هنوز و همچنان امپراتور خطابش می کردند که لذتی آمیخته به حسرت و افسوس برایش داشت.

اما نگهبانان انگلیسی جزیره او را ژنرال می خواندند که او آن را تحقیر خودش می دید.