کرونا می رود، ما می مانیم و حتی می خندیم

سیلی واقعیت را که بر گونه هایمان نواخته شده است، انکار نکنیم و دچار توهم و خشم و اندوه نشویم یا اگر شده ایم - که اشکالی هم ندارد - فوراً به خود بیاییم، - "سیلی واقعیت" را که بر گونه هایمان نواخته شده است، انکار نکنیم و دچار توهم و خشم و اندوه نشویم یا اگر شده ایم - که اشکالی هم ندارد - فوراً به خود بیاییم، واقعیت را بپذیریم و با الزامات جدیدی که بر ما تحمیل شده است، مانند تشدید بهداشت فردی، رعایت فاصله اجتماعی، تقویت بیش از پیش سیستم ایمنی و .

با آرامش و احتیاط و امید به زندگی ادامه دهیم.

به گزارش ایسنا، جعفر محمدی در عصر ایران نوشت: برای من نیز مانند 8 میلیارد هم سیاره ای ام سخت است که با مهمان ناخوانده زمین کنار بیایم؛ مهمانی که رسمش میزبان کُشی است! چه بخواهیم و چه نخواهیم کروناویروس سیلی واقعیت است که بر گونه های بشر مغرور قرن بیست ویکمی نواخته شده است.

در روانشناسی سوگ می گویند که هر که بر او مصیبتی وارد آید، ابتدا انکارش می کند.

(مثال: نه! او نمرده است.

حتما دکترش اشتباه می کند.

) آنگاه خشمگین می شود و شکوه می کند.

(آخه چرا من؟) بعد از آن به خیالبافی و چانه زنی روی می آورد.

(اگر اینجا بود الان برایش یک چای می ریختم.