اردشیر و شاپور ساسانی

شاپور به حرمت پدر و پادشاه پیر، تاج سلطنتی را به سر نگذاشت و - تا زمانی که اردشیر زنده بود - بی تاج به تخت فرمانروایی نشست.

سال ها در کنار و زیر پرچم پدرش جنگیده و او را در سفرهای جنگی و میدان های رزم همراهی کرده بود.

- حتی در جنگ بزرگ اشکانیان و ساسانیان که در آن اردشیر در نبردی تن به تن، آخرین شاهنشاه اشکانی را کشت نیز حضور داشت.

شاپور از پدرش درس های زیادی آموخته و زیر سایه او تجربه های فراوانی کسب کرده بود.

به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: بهار سال 240 میلادی در چنین روزی، اردشیر بابکان پسرش شاپور را در قدرت و فرمانروایی با خود شریک کرد و چندی بعد همه امور و حتی مقام شاهی را هم به او سپرد.

خودش خلوت و انزوا را برگزید و به نوشته مسعودی، مورخ سال های پایانی عمرش را در آتشکده ای در فارس به عزلت و عبادت سپری کرد.

نزدیک به چهار دهه از عمرش در جنگ و لشکرکشی گذشته بود و آن اواخر خستگی این سال های طولانی را احساس می کرد و به کناره گیری از همه چیز و آرامش نیاز داشت.

به قول آندره ورستاندیک سلطنت او جز زنجیره ای از درگیری های طولانی نبود.

ابتدا ایالت پارس را به زیر فرمان خود کشید، بعد دولت اشکانی را درهم شکست و به جز آخرین شاهنشاه این سلسله، شماری از شاهزادگان شان را هم یکی پس از دیگری در جنگ مغلوب و تسلیم کرد.