«عصرجدید»، پراید، کرونا و فرهنگ قربانی مدار!

پیش از آن که با گردن کج اما زیرپوستی از لایک ها و تحسین ها به خاطر قربانی بودن لذت ببریم، به مسئولیت اجتماعی مان فکر کنیم.

آن وقت این همه «دیگران» مالک زندگی مان نمی شوند.

- پیش از آن که با گردن کج اما زیرپوستی از لایک ها و تحسین ها به خاطر قربانی بودن لذت ببریم، به مسئولیت اجتماعی مان فکر کنیم.

آن وقت این همه دیگران مالک زندگی مان نمی شوند.

به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: آن چه می خوانید تکه های یک پازل است که اگر درست کنار هم قرار بدهیم، شاید در سال 1399 کمک کند، متفاوت زندگی کنیم و به یک نسخه بهتر از خودمان تبدیل شویم.

1- ناله به سرود ملی ما تبدیل شده است.

قربانی سازی راهی است برای فرافکنی احساس گناه روی دیگران.

قربانی بودن یک فرد به نحوی احساسات جامعه را جریحه دار می کند که فرصت قضاوت منصفانه را از میان می برد.

افراد روز به روز بیشتر از دیگران کمک طلب می کنند و سرکوب شدن خود را جار می زنند تا شاهدی باشد که سزاوار احترام و یاری اند.

پس می توانیم این فرهنگ اخلاقی را فرهنگ قربانی مدار بنامیم.

در خود قرنطینگی نوروز 99 سرگرم خواندن ترجمان هستم.

مجله فوق العاده ای که در این شماره پرونده خواندنیِ به قربانی ات پشت نکن! را منتشر کرده است.