به نام کدام پدر؟ «پدرسالار» یا «پدرخوانده»

تیغ سانسور رسانه ها به اندازه ای که چهره پدرها را در تاریخ فرهنگ و هنر تراشیده و نمایش غیرواقعی از آن ارائه کرده کمتر پدیده ای را اینگونه مورد لطف قرار داده است! پدرهایی که صنایع رسانه ای برای ما به نمایش گذاشته اند را باید با ذره بین بین خانواده ها جستجو کرد.

- یادداشت سید ناصر نعمتی، کارشناس فرهنگ و رسانه را در ادامه می خوانید: خانواده به عنوان یکی از کانون های ارتباطات اجتماعی و اصیل ترین آن ها، کمتر مجال پیدا کرده از لابلای واژه ها و تصاویر ژورنالیستی یا قاب های سینما و تلویزیون تصویر سالمی از خود نمایش دهد و آنچه تاکنون دیده شده کاریکاتورهایی است که بزرگنمایی و غلو در آن ها برای برجسته سازی یک آسیب (هرچند با نیت هشدار و درمان)، به تصویر کلی این نهاد ضربه وارد کرده است.

نقش پدر در این میان بیش از سایر اعضای خانواده دستخوش این نمایش کاریکاتوری بوده به گونه ای که به سختی می توان لابلای تصاویر و تعابیر رسانه ای، موجود سالمی به نام پدر پیدا کرد؛ این بازنمایی طبیعی است؟ ریشه یابی این گونه ی نمایش از پدر اگر درگیر توجیهات رایج سوژه پردازانه برای این تصویرسازی نشود شاید بتواند راه پیش روی تولیدات رسانه ای را روشن تر سازد.