یک «گالری» به وسعت یک «شهر»/ عاشقانه هایی روی «سنگ» و «چوب»

علیرضا کریمی مجسمه ساز توانمند همدانی با خلق آثاری زیبا از سنگ و چوب و تراش بر روی درختان خشکیده شهر ضمن اینکه حس خوبی را به شهروندان منتقل می کند، - کلبه آرزوها حالا خیابان را ترک می کنیم و به سمت کارگاهش حرکت می کنیم، فکر می کردیم کارگاه این هنرمند چگونه جایی می تواند باشد تا بالاخره از شهر خارج شدیم و به کلبه ای رسیدیم وسط زمین پر از برف، کلبه ای با سقف شیروانی که اطراف آن حصاری با تیرک های چوبی قرار داشت.

 انتظارم از فضایی که یک هنرمند می تواند در آن قرار گیرد، تقریبا برآورده شده بود، در اینکه محیط پیرامون یک هنرمند برای خلق آثارش مهم است، شکی نیست چراکه در الهام برای خلق اثر هنری تأثیر بسزایی دارد، درست مثل این فضای زیبا.

 اطراف کلبه سفیدپوش بود، دانه های برف روی زمین می نشست، این کلبه رویایی همان جایی است که شاید خیلی ها آرزوی آن را دارند در دل یک روز سرد زمستانی آن جا باشند، چای آتشی بنوشند و کتاب بخوانند.

برای یک لحظه یادم می رود برای چه اینجاییم، صدای تعارف بفرمایید آقای کریمی مرا به خود می آورد، وارد کلبه می شویم، فضای داخلش کوچک اما باصفاست، گوشه انتهای سمت چپ، کتابخانه کوچکی است که توجه را به خود جلب می کند.