دیوان طبیب اصفهانی ، حاوی اشعار دلنشین

کتاب به کوشش اسمعیل شاهرودی مشهور به بیدار نگاشته شده و در مقدمه آن به نقل از کتاب مجمع الفصحا آمده است: طبیب اصفهانی در طبابت بی نظیر و در خدمت و مصاحبت نادرشاه افشار بوده و کمال و جلالی داشته است.

او بعد از نادر، در اصفهان به سمت کلانتری منصوب می شود و پس از چندی به رغبت طبع، این شغل بزرگ را به برادر کوچک خود میرزا عبدالوهاب وا می گذارد و خود به فراغت می پردازند.

برادرش نیز پس از تصدی کلانتری، چندی هم سمت ایالت اصفهان را داشته و در سال 1168 هجری قمری رحلت کرده است.

در اوصاف و اخلاق طبیب اصفهانی اینچنین سروده اند: نه چنان بی تو به این سوخته جان می گذرد/ که توان گفت چنین یا که چنان می گذرد/ به غیر از عهد بندد غم نباشد/ که دانم عهد او محکم نباشد دیوان طبیب اصفهانی حاوی غزل های دلنشین و شیوا و حاوی قصاید غرّایی است که در مدح و منقبت رسول اکرم(ص) و مولای متقیان علی ابن ابیطالب ع سروده است.

از میان غزل های طبیب، بیشتر این سروده اش، که در پشت جلد کتاب نیز نقش بسته مشهور و زبانزد خاص و عام است.

غمش غمش در نهانخانه ی دل نشیند/ به نازی که لیلی به محمل نشیند/ به دنبال محمل چنان زار گریم/که از گریه ام ناقه در گل نشیند خلد گر به پا خاری، آسان برآرم/ چه سازم به خاری که در دل نشیند؟/ پی ناقه اش رفتم آهسته ترسم/ غباری به دامان محمل نشیند مرنجان دلم را ک�