در سایه سار اشراق

محمدعلی حضرتی، شاعر و پژوهشگر در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده است می نویسد: نیمروز واپسین جمعه پاییز 98 است.

در رستورانی مشرف به دریاچه شهدای خلیج فارس مهمان جمعی دوستانه ایم و نکته ای تاریخی به میان می آید.

- ایسنا/قزوین محمدعلی حضرتی، شاعر و پژوهشگر در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده است می نویسد: نیمروز واپسین جمعه پاییز 98 است.

در رستورانی مشرف به دریاچه شهدای خلیج فارس مهمان جمعی دوستانه ایم و نکته ای تاریخی به میان می آید.

دلم پر می کشد برای پیر دانشور و استاد فرزانه مان دکتر احسان اشراقی که به تعبیر زنده یاد باستانی پاریزی شیخ المورخین ایرانند.

دیری است قامت افراشته آن سرو بلند زیر بار سنگین بیماری و رنجوری ایستادگی می کند.

تلفنی از فرزند برومند استاد جویای حالشان می شوم.

می گویند به تشخیص پزشکان و برای جلوگیری از ابتلا به عفونت بیمارستانی روز گذشته به خانه منتقل شده اند.

اجازه می خواهم دقایقی را برای دستبوسی و عیادت به محضرشان شرفیاب شوم.

با آنکه می دانم شرایط جسمانی مناسبی ندارند و رفت وآمد میهمانان باعث زحمت است مثل همیشه با گشاده رویی پذیرا می شوند و رخصت ورود و دیدار می دهند.

تهران دود زده و غبار گرفته که بزرگانش را در غبار فراموشی از یاد برده همچون غولی مهیب به آرامی خفته است.