نوشتن خطر کردن است

قباد آذرآیین درباره جوان مرگی در ادبیات می گوید: نوشتن خطر کردن است، بدیهی است که به استقبال خطر رفتن و تاوان خطر به جان خریدن در توان همه نیست.

- قباد آذرآیین درباره جوان مرگی در ادبیات می گوید: نوشتن خطر کردن است، بدیهی است که به استقبال خطر رفتن و تاوان خطر به جان خریدن در توان همه نیست.

این نویسنده در یادداشتی که درباره جوان مرگی در ادبیات در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: نوشتن بیرون پریدن از صف مردگان است فرانتس کافکا موضوع جوان مرگی در ادبیات، بحث تازه ای نیست، اما تا هنگامی که در بر همین پاشنه بچرخد؛ یعنی عوامل و عوارض این جوان مرگی بختک وار بر سینه ادبیات این جا، البته ادبیات داستانی، سنگینی کند این بحث کهنه نمی شود.

نویسنده چرا می نویسد؟ آیا می تواند ننویسد؟ نویسنده می نویسد تا نخست به خودش ادای دین کند و بعد به جامعه ای که در آن زیسته و از آن تجربه زیسته برگرفته است.

می نویسد تا تجربه های زیسته اش را با دیگران - خوانندگان آثارش - در میان بگذارد.

نوشتن جاده همواری نیست که نویسنده در آن بی هیچ دردسر و زحمتی تخت گاز براند و انتظار برخورد با هیچ مانع، سنگلاخ و کوره راه، سقوط ته دره ای دهان گشوده سر راهش را نداشته باشد.