حکایت یک شب نشینی ایرانی

محسن غلامی قلعه سیدی سریال های ایرانی همیشه برای مخاطب سیمای ما، رنگ و بویی تازه دارند حتی اگر جنس قصه ها قدیمی باشد؛ - سریال های قصه گو که در حال و هوایی دوست داشتنی و بومی روایت می شوند مثل حکایت های کمال هرچند متاسفانه کم اند، اما برای تلویزیون یک غنیمت و برای مخاطب ما یک نیاز است.

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو: محسن غلامی قلعه سیدی سریال های ایرانی همیشه برای مخاطب سیمای ما، رنگ و بویی تازه دارند حتی اگر جنس قصه ها قدیمی باشد؛ مهم این است که بتواند دم از قصه بزند و با جذابیتی دوچندان آنان را پای تلویزیون نگه دارد.

البته قرار هم نیست هرچه ساخته می شود، را مخاطب با ولع بسیار ببینید؛ چه بسا هستند سریال هایی که صرفا برای پر کردن آنتن اند، و بود و نبودشان به حال بیننده تفاوتی نمی کند.

با این حال برخی تولیدات مثل همین حکایت های کمال با همه سادگی اش، ولی توانسته ایجاد جذابیت کند.

حکایت های کمال قطعا تولیدی ویژه یا عجیب و غریب هم نیست، بلکه روایتگر داستانک های ساده ای است که در این فرهنگ و بوم رخ داده و احتمالا در کنار نسل های قدیمی که جای خود دارد، بلکه بچه های همین زمانه نیز با آن احساس راحتی و هم نشینی کنند.

خصوصا اینکه سریالی خانوادگی است، و بالاخره بر حس و اتمسفر نوستالوژی نیز متمرکز است؛ بنابراین در کنار وجه قصه گویی ماجرا ک�