در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد

اگر ناآرامی های عراق ‏‏‏ لبنان و ایران در بستر داخلی و منطقه ای بررسی و تحلیل شود یک بار معنایی پیدا می کند اما اگر در بستر کلان نظام بین الملل بررسی شود معنای دیگر .

- در سطح داخلی عموما متغیرهایی چون ناکارآمدی و سوء مدیریت و یا رشد سرطانی فساد و در سطح منطقه ای بکارگیری نسل چهارم جنگ موسوم به جنگ هیبریدی علیه محور مقاومت و ایجاد انقطاع در پیوستگی آن جلب توجه می کند اما در سطح نظام بین الملل و از این منظر این ناآرامی ها استمرار روندی است که از چند دهه پیش برای تغییر نظام های ضد سرمایه داری آغاز شده که در دوران جنگ سرد عمدتا نظام های کمونیستی و سوسیالیستی واقع در اردوگاه شرق را مورد هدف قرار داده بود و بعد از پایان جنگ سرد و فروپاشی نظام بلوک شرق (که خود حاصل همین تلاش های هدفمند بود) ابتدا به کشورهای تازه استقلال یافته و سپس به خارج از آن گسترش یافته و زمانی انقلاب های رنگین و مخملی و زمانی دیگر بهار عربی به خود گرفت.

حتی به نظر می رسد وقتی خانم رایس وزیر امورخارجه دولت جرج بوش پسر از اصطلاح هرج و مرج سازنده در بحبوحه جنگ 33 روزه سال 2006 استفاده کرد مفروض اش تحولات مشابهی بود که پیش از این در مناطق تحت کنترل اتحادیه جماهیر شوروی سابق روی داده بودو اگر چه برای این اتحادیه مصیبت بار بود اما نظام های جدیدی که از دل آن بوجود امدند