جهادگرانی که در جنگِ با فقر سینه سپر کردند

آن ها نه پایتخت نشین بودند و نه حتی آقا زاده که علی رغم میل باطنیشان کسی توقعی از آن ها داشته باشد اما طاعونِ محرومیتی که به جان روستاهای شهرشان افتاده بود آن ها را از دست روی دست گذاشتن به سینه سپر کردن در جنگ فقر کشاند.

- به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، دانشجویانی بودند که دستشان به زور به دهانشان می رسید با هزار دغدغه درس و شهریه که می توانست دلایل قانع کننده ای برای فرو کردن سرشان در لاک خودشان باشد، آن ها نه پایتخت نشین بودند و نه حتی آقا زاده که علی رغم میل باطنیشان کسی توقعی از آن ها داشته باشد اما طاعونِ محرومیتی که به جان روستاهای شهرشان افتاده بود آن ها را از دست روی دست گذاشتن به سینه سپر کردن در جنگ فقر کشاند.

مصطفی منیعات، مسؤول گروه جهادی حضرت ابوالفضل(ع) شادگان است، جوانی که مدت زیادی از فارغ التحصیلی اش نمی گذرد اما همچنان دغدغه های جهادی دانشجویی اش را با عشق به دوش می کشد تا بذر محبت و انسانیت را در دل روستاهای شهرستانش بکارد، او گفت: سال 92 بود که فکر تشکیل یک گروه جهادی بومی که علاوه بر آشنایی با آداب و رسوم مردم محلی، ارتباط خوبی نیز با آن ها داشته باشد به ذهنمان خطور کرد، آن زمان چیزی جز توکل نداشتیم و همان برایمان کافی شد تا آستین هایمان را به شوق جاری کردن جان در رگ های خشکیده روستاهای شادگان بالا بزنی�