عوامل و موانع بین المللی کردن دانشگاه ها

طی دو دهه گذشته، مفهوم بین المللی شدن آموزش عالی مورد توجه کشورهای مختلف قرارگرفته و به یکی از اولویت های اصلی دانشگاه ها در سراسر جهان تبدیل شده است.

- محققان در راستای رسیدن کشور به این امر مهم، عوامل پیش برنده و بازدارنده را شناسایی و بررسی کرده اند.

به گزارش ایسنا، در خصوص بین المللی سازی دانشگاه ها، تعاریف مختلفی توسط متخصصان ارائه شده است.

برخی، بین المللی شدن آموزش عالی در سطوح ملی، بخشی و نهادی را به عنوان فرایند ادغام بعد بین المللی، بین فرهنگی و یا جهانی در اهداف، کارکردها و ارائه آموزش عالی تعریف کرده اند و برخی دیگر، بین المللی شدن را فرآیند عامدانه در نظر گرفتن ابعاد بین المللی، بین فرهنگی یا جهانی در اهداف، کارکردها و ارائه آموزش عالی برای ارتقای کیفیت آموزش و پژوهش تمام دانشجویان و اعضای هیئت علمی و کمک به جامعه دانسته اند.

اما به گفته محققان داخلی، پژوهش های انجام شده در کشور نشان دهنده محدودیت هایی در راستای بین المللی شدن آموزش عالی است.

در این خصوص با توجه به نتایج پژوهش ها و تأکید بر بین المللی شدن بر اساس سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 هجری شمسی و برنامه های چهارم و پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران، با این که مسئولیت عظیمی بر عهده مؤسسات آموزش عالی ایران برای بین المللی شدن قرار دارد تا