جوزار جاوید بهشتی در دل زاگرس

رشته کوه زاگرس در دل خود سرزمین های سحرانگیزی را جای داده است؛ روستاهایی که علی رغم رسیدن پای آسفالت و برق، همچنان بافت روستایی خود را حفظ کرده و با مردمان خونگرم و میهمان نواز، - هر آنچه از جلوه های زیبای خلقت هست در این مناطق چشم نوازی می کند.

به گزارش ایسنا، جاده های پیچ در پیچ، جنگل طبیعی بلوط و باغ های انار و انگور با دیوارهای ساخته شده از سنگ و گِل و چوب، کوچه های خاکی و خانه هایی که بعد از زلزله سال های دور، حالا نو نوار شده است؛ هر رهگذری را مسحور خود خواهد کرد.

طبیعت مملو از رنگین کمانی از رنگ هایی است که درختان و مزارع و خاک و آسمان آن را به زیبایی ساخته و پرداخته است، منظری زیبا از رنگهایی شاد که هر اندوهی را از وجود بیننده دور می کند؛ محیطی آرام با هوایی پاک و آرامش بخش در کنار انسان هایی که صفا و صمیمیت و پاکی و محبت، پازل های سازنده شخصیت شان است.

برای رسیدن به بخش جوزار جاوید، در مسیر نورآباد ممسنی به سمت مصیری، بعد از پل فهلیان، وارد مسیری روستایی می شویم، راهی باریک که تن آسفالت سرد و قدیمی آن زخم هایی کهنه دارد و برای ممانعت از افتادن درون چاله ها مدام باید به چپ و راست، فرمان بگردانی! روستاهای زیبای مسیر 50 کیلومتری را یک به یک پشت سر می گذاریم؛ در میانه راه، به یکباره آسفالت نو می شود، جاده ای صاف و هموار با خط