مشق عشق در پیاده روی اربعین

یا حسین، صدا کردن معشوق است بعد از رسیدن به دیار عشق؛ بعد از طی کردن مسیر دلداگی؛ بعد از بیابانگردی؛ بعد از مجنون لقب گرفتن.

یا حسین می گویی و دل به ارباب می دهی تا شاید حضرت عشق تمام سختی های رسیدن به او را با لبخندی جواب دهد؛ - لبخندی که به تمام بهشت خداوند متعال برتری دارد یا نه بهشت خدا همین لبخند حضرت عشق است.

به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: پیاله شراب اولین گام قدم گذاشتن در راه عشق است.

باید از عقل از فارغ شوی و در مسیر جنون پای بگذاری.

باید برای رسیدن به دلدار چشم خود را بر تمام معقولات ببندی و در مسیری که دل می گوید، قدم برداری و مسیر خود را انتخاب کنی.

باید پیاله را سر بکشی و راه بیفتی.

یاد یار اولین دلمشغولی عشاق است.

مست شدن همانا و پیچیدن یاد یار در ذهن و جان همان.

وقتی عقل را کنار بگذاری، یار است که ذهن را تسخیر می کند و قلب به یاد یار می زند تا شاید روزی وعده دیدار محقق شود و قامت یار در دیدگان دوست نمایان شود.

آوارگی، مرحله بعدی عشق است.

باید از شهر و زیبایی هایش دل بکنی و راهی دشت و بیایان شوی و در مسیر رسیدن به معشوق گام برداری.

باید آواره شوی تا به مسیر عشق برسی، رسیدن به عشق مسیر به غیر از آوارگی نداری.

مگر می شود ژولیده نبودن و عاشق بودن؟ داد عشق، دیگر فلسفه عشاق در راه عشق است.