دل هایی که روانه «عشق» می شوند...

«اربعین»، «کربلا»، «پای پیاده»، «حسین».

- در تمام طول سال، در تمام روزهای عمر، تنها یک روز است که تمام قدم ها در راه عشق برداشته می شوند و تمام دل ها روانه سرزمین عشق است.

- اربعین ، کربلا ، پای پیاده ، حسین .

در تمام طول سال، در تمام روزهای عمر، تنها یک روز است که تمام قدم ها در راه عشق برداشته می شوند و تمام دل ها روانه سرزمین عشق است.

اربعین یعنی یگانگی با کربلا و بیگانه شدن با هر آنچه کربلاگریز است.

روزی که همه زائر هستند، نه فقط آن که کوله بار بسته و راهی کربلا شده بلکه آن که در شهر مانده و حضرت عشق او را نطلبیده خود زائری ست که با پای دل روانه است، زائران رفته و نرفته! و بهشت بر زائر این سفر واجب می شود، پابه پای بهشت راه می رود تا جنت خدا بر روی زمین.

سرتاسر راه را مشق عشق می گیرد و دعای فرج می خوانَد.

به یاد روز واقعه.

جاده یکصدا دعای فرج شده است! رفته‎ها و نرفته ها زائر رفته می گوید نمی دانم قدم هایم تا رسیدن به حریم امن تو جان دارد یا نه؟ اما می دانم که نرسیده و نگفته تو شنیده ای و می دانی درد این دل خسته و عاشق را.

با بغض بسیار در صدا و دلی که از درد زمانه داد دارد به عشق ملک حسین راهی شده به سمت نقطه ای که در آن عشق حرمت دارد.