قانون عصای سفید؛ راهی روشن برای رعایت حقوق نابینایان

من یک نابینا هستم، یعنی جهانی پر ا ز تاریکی در مقابل، کنار و پشت سر، من چیزی را نمی بینم، روشنایی روز را نمی بینم، جلوه مهتاب را نمی بینم، غم پدر را نمی بینم و اشک های مادر را، - خیلی چیزهای زیبا و خیلی چیزهای زشت را نمی بینم، اما .

اما حس می کنم .

به گزارش ایسنا، و خدا را با چشم نمی توان یافت؛ او را دل های شکسته منزل است، نه دیده های باز! با دلت نگاه کن.

نگاه کن؛ با تمام وجودت نگاه کن! دنیا کوچک تر از آن است که نتوانی پیدایش کنی و به کنه آن برسی.

درختی و کوهی نیست که در تو قد علم نکرده باشد.

بی تردید روز عصای سفید به منظور پررنگ نشان دادن نیازها و رساندن صدا و پیغام افراد نابینا به همه آحاد جامعه و به ویژه سیاست گذاران است؛ زیرا نابینایان انسان های قدرتمندی هستند که شاید از قدرت بینایی ناتوان باشند اما قدرت های بی نظیر دیگری دارند که می تواند جای خالی بینایی را برای آن ها پر کند.

کتاب؛ راهی روشن در زندگی تاریک نابینایان کتاب همان یار مهربان، شاید یکی از پنجره هایی باشد که این قشر از طریق آن وارد دنیای دیگری می شوند و می توانند احساسات و رویاهای خود را در آن بگنجانند.

همان یاری که برای آن روشنی و تاریکی معنایی ندارد و دشتی فراخ به روی رویاهای همه آدم ها است.