ایران - بحرین؛ یک منازعه تاریخی - سرزمینی

بحرین به ‏عنوان بخشی از سرزمین ایران، دوره ‏های پرتکراری از جدایی و تابعیت ایران را پشت ‏ سر گذاشت.

حضور استعماری انگلستان در منطقه بر این منازعات سایه افکند و معاهده‏ های تحت ‏الحمایگی آن کشور وضعیت ادعای حاکمیت ایران بر بحرین را پیچیده ‏تر کرد.

- منازعه ‏ای که در‬ نهایت با پذیرفتن نقش میانجی سازمان ملل و رأی مردم بحرین به استقلال ختم شد.

به‬ گزارش‬ ایسنا، روزنامه‬ سازندگی‬ نوشت: سرزمین ایران در درازنای تاریخی خود، تجربه های پرتکراری از جدایی بخشی از گستره ی پهناور جغرافیایی خود را به سبب شکست در جنگ های نظامی یا مداخلات و معاهدات استعماری داشته است.

آخرین تجربه ی جدایی، استقلال بحرین در اردیبهشت 1350 با حکم سازمان ملل که ایران به حکمیت پذیرفته بود و با فشارهای گسترده انگلستان در منطقه رخ داد.

بحرین که از دیرباز تحت حاکمیت ایران قرار داشت و حتی زمانی در مجلس شورای ملی ایران، به عنوان استان چهاردهم، دو کرسی خالی بدان اختصاص داده شده بود، با حضور نظامی و سیاسی انگلستان در منطقه و با مذاکرات پشت پرده در مورد به رسمیت شناختن حق مالکیت ایران بر جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، در قالب یک همه پرسی گزینشی و فرمایشی از ایران جدا شد.