وداع با پسر مودب موسیقی

زاده 15 تیر 1362 در شیراز، صبح 25 اردیبهشت، در شاهین شهر به خاک و به خاطره تک تک دوستدارانش سپرده شد.

- به گزارش خبرنگار ایسنا، آنکه طنین صدایش هماره در گوش هاست، اینجا، روبروی خانه هنرمندان اصفهان، ساکت و آرام، پیچیده در پارچه ای سپید غنوده.

غم است که موج می زند، بغض است که می شکند و اشک است که می چکد و می ریزد.

حالا وقت گفتنِ پدر از پسر است، گفتن از خوبی ها و لبخندهایش: دو روز پیش، برای آخرین بار لبخند زد، با همه بدحالی.

از من و مادرش تشکر کرد که در این سال های کم شمار از او مراقبت کرده ایم و عذر خواست که نتوانسته مراقب ما باشد.

حمدلله صفوی بغضش را فروخورد و ادامه داد: من و مادرش تمام تلاشمان را کردیم تا بماند اما در نهایت تسلیم اراده پروردگار شدیم.

به بهنام هم گفتم خودت را تسلیم خواست خدا کن و آرام بگیر.

آخرین اشک های پسرم را بعد از گفتن این جمله، به چشم دیدم.

اگر چه بهنام معتقد بود که سعی کرده در طول عمرش به هیچکس بدی نکند و من هم شاهد عشق و علاقه بسیار او به همه مردم بودم اما جا دارد اینجا درخواست کنم اگر کسی از او ناراحت است، بهنام را ببخشد.

می دانم که وقت کوچ هر کس روزی فرا می رسد و فقدان او را اتفاقی ناخوشایند نمی دانم.

بلکه خوشحالم، چون بهنام دیگر سخت و سنگین نفس نمی کشد.