ارتشی، فدای ملت

شاید این جمله کلیشه ای باشد که جنگ تنها با توپ و تفنگ و به صورت معمول آن نیست.

جنگ می تواند در جبهه های مختلفی اتفاق بیفتد.

از اقتصاد گرفته تا فرهنگ، - از مواجهه با دشمنان داخلی و خارجی تا مقابله با بلایای طبیعی.

به گزارش ایسنا، ارتش ایران سابقه ای به قدمت تاریخ کهن این سرزمین دارد.

از همان زمان که دیاکو اولین پادشاه ماد حدود 700 سال پیش از میلاد مسیح (ع) قبایل مادی را کنار هم جمع کرد تا از تمامیت سرزمینی خود دفاع کنند، ایرانیان در مقاطع مختلف تاریخی ارتش های بزرگ و کوچک و پیروز و مغلوبی را تجربه کرده اند اما نقطه وصل این نیروها یک موضوع بوده است؛ دفاع همه جانبه و در همه جبهه ها از ماهیتی به نام ایران.

پس از رویارویی با ارتش روسیه تزاری در زمان قاجار و شکست ایران و تحمیل دو معاهده گلستان و ترکمانچای مشخص شد که ارتش ایران مثل بسیاری شئون دیگر کشور از دنیا عقب افتاده است و دیگر با آن سازماندهی قدیمی و سلاح های از رده خارج شده نمی تواند از ممالک محروسه ایران دفاع مناسبی کند.

با به قدرت رسیدن رضاشاه، ارتش نوین ایران به سبک غربی ها در 14 دی 1300 تشکیل شد و با حضور مستشاران خارجی تلاش شد سر و سامانی به وضع نظامی شاهنشاهی ایران داده شود.