حرف های سعید بیابانکی درباره شاعری

شعر را تفننی آغاز کردم اما از زمان دانشجویی به بعد، شعر جزیی از زندگی ام شد.

- به گزارش ایسنا، این شاعر در پنجمین نشست تخصصی شیرازه شعر که در خانه شاعران ایران و به همت دفتر شعر جوان برگزار شد، به بیان تجربیات شعری خود پرداخت و با یادآوری خاطراتی، گزیده ای از شعرهایش را برای حاضران خواند.

سعید بیابانکی در ابتدای برنامه با اشاره به محل تولد خود گفت: نیاکان ما ساکن منطقه بیابانک، با مرکزیت خور بودند که از کویر مصر به شهر سده در اصفهان کوچ کردند و من در این شهر متولد شدم.

از سویی، اجداد ما به یغمای جندقی، شاعر قرن سیزدهم می رسند.

شهر سده علی رغم مساحت کم و جمعیت اندک، عده زیادی شاعر خوب دارد از جمله دو شاعر در ادبیات کلاسیک به نام های سروش اصفهانی که شاعر دوره قاجار بوده است و میرزانعیم که کمی بعد از سروش اصفهانی می زیسته و بهاریه ای معروف به نام هفت میوه دارد.

او با ذکر خاطره سرودن نخستین شعر خود، ادامه داد: شعر را به صورت تفننی و هنگامی که دانش آموز بودم، شروع کردم؛ تفننی به این معنی که با شرکت در یک مسابقه، برای نخستین بار شعری سرودم و با کمال تعجب دیدم که شعرم برگزیده آن مسابقه شد و چند روز بعد اصغر حاج حیدری متخلص به خواسته که از شاعران خوب اصفهان بود، از من خواست که شعرم را در کتابخانه عمومی شهر بخوانم.