بهترین راه تربیت فرزندان در خانواده چیست؟

وقتی پای صحبت های مادرم می نشینم و او از خاطرات و اتفاقات کودکیش برایم صحبت می کند، سوالی بزرگ در ذهنم نقش می بندد، سوالی که چرا مادرم مانند کودکان نسل امروز، - برای بدست آوردن خواسته هایش پافشاری نمی کرد، غر نمی زد و یا با صدای بلند گریه اش چهارستون خانه را به لرزه درنمی آورد؟ به گزارش ایسنا، بارها این سوال ذهنم را به خود مشغول کرده که چرا کودکان نسل پدر و مادرم با کودکان امروز، زمین تا آسمان تفاوت دارند؟ پدرم می گوید آن زمان خبری از فرزند سالاری و پادشاهی کودکان در محیط خانه نبود و فرزندان خوب می دانستند که احترام به پدر و مادر و یا بزرگ تر خود یعنی چه؟ او می گوید پسران نسل من، در سن کودکی بزرگ مرد کوچکی بودند که بار سنگین پدر را در هنگام کار در مزرعه و یا هر جای دیگری سبک می کردند و در همان حال، لحظه های شیرین کودکی خود را در مزارع سرسبز و خانه هایی پر از مهر و صفا می گذراندند و دنیایشان فقط با دوستی و بازی های کودکانه و دلی خوش رنگارنگ بود.

پدرم از تربیت صحیح خانواده اش و برخورد والدین با بردران و خواهران کوچک تر از خودش سخن می گوید که چه زیبا از همان دوران کودکی رسم زندگی را آموخته اند.

برخی از حرف هایشان برایم عجیب است چرا که من خواندن قصه و لالایی مادری را برای کودکش کم دیدم و به یاد ندارم مادری با صبر و حوصله در کنار دختر