بی نامی چرا فیلم ترسویی است؟!

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بی نامی ساخته علیرضا صمدی را می توانیم امتداد نوع ابتر و بشدت تقلیدی از سینمای روشنفکرنما، با ساختاری از هم گسیخته و چنگ اندازی بشدت عقب مانده، - فیلم بی نامی اثر الکنی است که مبنای دراماتیکش به یک بی مبنایی دچار است و آنرا فیلمی استاندارد با حداقل های همان سینمای نخ نمای روشنفکرزده مبتلا به سرطان تنهایی انسان معاصر نمی تواند قلمداد کرد.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بی نامی ساخته علیرضا صمدی را می توانیم امتداد نوع ابتر و بشدت تقلیدی از سینمای روشنفکرنما، با ساختاری از هم گسیخته و چنگ اندازی بشدت عقب مانده، از الگو های کلیشه ای هانکه، کیم کی دوک، اندی وارهول و .

، با تعلق خاطر باسمه ای به نمایشنامه چه کسی از ویرجینا ولف می ترسد و پس مانده موضوع سردی روابط زناشویی، برگرفته از گزارش، اثر تالیفی عباس کیارستمی و مجموعه بی انت هایی از فیلم های مشابه و میل به نوستالوژی عشق اول، با رویه دراماتیکی کاملا مخشوش برشمرد.

در فیلم بی نامی اغتشاش در مدل روایت گری بدون تسلط مولف بر سامانه دراماتیک فیلم آغاز می شود، با اشاره به صحنه ای که امیر (حسن معجونی) وارد کافه می شود و خبر از پیدا نکردن کاراکتر آرمین، کارگر سابق کافه و مفقود شدن لپ تاپش را می دهد.