من یک دخترم...

خیلی زودتر از آنچه که می شد فکرش را کرد بچه های کوچک بزرگ می شوند، دخترهای صورتی پوش ما نوجوانی می شوند که ذهنشان تراواش‎های عمیق عقلی دارند، - سوال دارند و فراتر از آن جامعه اطرافشان را تحلیل می کنند.

به گزارش ایسنا، دختران دهه 80 اکنون در دوره بلوغ اجتماعی قرار گرفته اند و فهمیده اند که جنسیت فراتر از رنگ و بازی، مناسبات رفتاری آن ها را هم متفاوت کرده است.

آنها فهمیده اند که مفهوم اجتماع سرشار از انتخاب هایی است که جدا از والدین مجبور هستند تصمیماتی برایش بگیرند، هیچ چیز مثل فاصله خانه تا مدرسه انسان را اجتماعی بار نمی آورد، خانه می خواهد تو را دختری احساسی مثل گذشته نگه دارد و یکی می خواهد تو را نظمی استوار بیاموزد که ده سال بعد لازمش داری، اما فاصله بین خانه و مدرسه، انسان را در برابر واقعیت اجتماع روز قرار می دهد.

امنیت، رفاه، طبقه اجتماعی و عشق را اینجا می توان مزه کرد، تناقض ها را دید و برایش جواب های کوتاه پیدا کرد.

دختران در این سن و سال می توانند برای پاییز انشاء بنویسند، اما نه فقط از باران و زردی رنگ‎ها، بلکه از زود فرورفتن خورشید و محدودیت رفت و آمدشان در خیابان و نداشتن خلوتگاه هایی در شهر.

نوشته زیر حاصل گفت وگوی خبرنگار ایسنا با خانم نگین نظرزاده است.