به اشتباه انداختن کودکان در بازنویسی آثار کهن

بازنویسی آثار کهن یک فرآیند تولید انبوه شده است که نویسنده به جای این که به هویت اثری مانند «شاهنامه» فکر کند به هویت خود و کسب شهرت برای خودش فکر می کند؛ - جمال الدین اکرمی می گوید: بازنویسی آثار کهن یک فرآیند تولید انبوه شده است که نویسنده به جای این که به هویت اثری مانند شاهنامه فکر کند به هویت خود و کسب شهرت برای خودش فکر می کند؛ این مسئله ذهن کودک را نسبت به اثر تغییر می دهد و او را به اشتباه می اندازد.

این نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: نمونه هایی از بازنویسی ها همانند بازنویسی شاهنامه را می بینیم که عنوان مجموعه تغییری نکرده است و در قالب بازنویسی شاهنامه با عنوان داستان ‍ های شاهنامه عرضه می شود؛ اما وقتی مجموعه را ورق می زنیم، می بینیم تنها یک بیت از شاهنامه برداشته شده و نویسنده داستان را کاملا تغییر داده و داستان جدیدی خلق کرده است که اصلا ردپایی از شاهنامه در آن نیست.

اکرمی با ناشایست دانستن این رفتار در بازنویسی آثار کهن برای کودکان و نوجوانان گفت: یادم هست وقتی بچه بودم، ترجمه ای از داستان کنت مونت کریستو خواندم که به جای بازنویسی، بدون اطلاع به مخاطب، در آن بازآفرینی انجام شده بود و این تغییر تا سال ها من را در مورد تاریخ فرانسه به اشتباه انداخت.